1995 yılında çıkardığı “Sevdalım” albümüyle unutulmazlar ortasında yerini alan Hazal NtvRadyo’da yayınlanan Albüm programında Zeynepgül Alp’e anlattı.
“2000’LERİN ORTASINDAN SONRA BİZE YER VERİLMEDİ”
-95 yılında başlayan ve 5 yılda gelen 3 albüm, sonrasında 9 yıllık bir orta ve 5 yıl ortayla gelen 2 albüm daha görüyoruz. Türk müziğinin çok değerli bir devri. Hatta bugünlerde de hasretle anılan bir devir. Cover’lar yapılıyor, 90’lar konserleri veriyorsunuz, partiler düzenleniyor. Size nasıl geliyor o vakte olan hasret? Şu an konserlerinize gelen dinleyenlerle buluşmak nasıl hissettiriyor size?
Şu anda 90’lara gösterilen ilgiden hepimiz çok çok mutluyuz. Son 15 yılda birtakım yanılsamalar yaşandı. Biz hiç orta vermedik müziğe. O denli bir algı oluştu. Bunu da şuna bağlıyorum; teknolojinin gelişmesi, internetin yaygınlaşması, fiziki albüm satışlarının bitmesi, sistemin de değişmesi farklı sonuçlara yol açtı. Yapım şirketleri üretim yapmıyor, yap getir demeye başladı. Münasebetiyle daha çok müziğin içinde olan, müzikle var olduğunu düşünen insanlardan çok, daha çok şöhretli olmak, sahneye çıkmak, görünür olmak isteyen, maddi imkânı olan beşerler bizim işimizi yapmaya başladı 2000’lerin ortalarından sonra. Bize pek yer verilmedi açıkçası. Bunu daima söylüyordum, reaksiyon alıyordu. Haksızlık etme falan diyorlardı. Diyorlar ki çok güzeldin bir vakitler lakin mahrum. Neden mahrum? Kimisi diyor ki “kariyerini yönetemedi”, “üretmedi”. Hiçbiri değil halbuki. Haydi ben mesleğimi yönetemedim. 90’larda çok tanınan olmuş bir sürü sanatçı arkadaşım var. Onlar da mı mesleğini yönetemedi? Biraz bu türlü sorgulamak gerekiyor. Hepimizde yanılgı olabilir mi? diye düşündüm. Ben bunu sistemin dönüşümüne bağlıyorum. Yapımcıların hem hayatlarını hem özel hayatlarını sürdürebilmek için birtakım tercihler yaptığını düşünüyorum. Fiziki satış bittiği için de teliften çıkar sağlamak üzere olduğunu düşünüyorum.
Ama sizin müzikleriniz bugüne kadar geldi ve o müzikler hala dinleniyor. O müziklerin sırrı neydi pekala? Kelamları mi, müziği mi, o vaktin ruhu mu?
Ne hoş söylediniz, bence o vaktin ruhu. O vaktin pahaları. Artık çok daha maddiyatçı, rekabetçi, bazen de bel altı rekabetin olduğu bir ortam var ve bu her dala de sirayet etmiş durumda. Şuna da bağlıyorum. Annelerimizin kuşağı tek kanallı bir periyottu. 90’ların başında kanalların çoğalması, radyoların sayısının artmasıyla çok fazla platform oluştu. Hasebiyle bu platformları besleyecek eserlere de muhtaçlık vardı.
“HAYRANLARIMIZIN SEVGİSİNİN NE KADAR KARŞILIKSIZ OLDUĞUNU GÖRDÜM”
-Şimdi 95 yılına gidelim. Radyoda birinci müziğinizi duyduğunuzda, klibinizi gördüğünüzde ne hissetmiştiniz ve sonrasında sokakta görenler ne yansılar veriyordu?
Klip akşam üzeri bir saatte yayınlandı. Çok heyecanlıydık. Sonraki gün tekrar çok bilinen bir AVM’de bir görüşmem vardı. Makyajımı tazelemek için tuvalete gittim bir orta bir baktım gerimden fısır fısır konuşuluyor. “A a Hazal değil bu?” falan, “O bağıra bağıra müzik söyleyen kız değil mi?” diyorlar. Çok şaşırdım. Nasıl yani daha dün yayınladı, çabucak nasıl tanıdılar, diye düşündüm. Sonra tabi alıştım yavaş yavaş. O sevginin ne kadar karşılıksız olduğunu gördüm. Ona karşı bir hayranlık duydum. Yalnızca müziğin bizi birleştirdiği bir nokta var. Yalnızca ortak hisler hissettiğiniz için sizi seviyorlar. Dinleyenlerin hislerini samimi bir halde lisana getirdiğim için seviyorlar diye düşünüyorum. Bir anda hiç tanımadığınız insanların ailesinden biri üzere oluyorsunuz, ben de her vakit bunun hakkını vermeye çalıştım.
“UZUN BİR MÜDDETTİR MENAJERLE ÇALIŞMIYORUM”
-Sizin vaktinizde toplumsal medya yoktu ve o vakit insanların sevdikleri sanatkarlara ulaşması neredeyse imkansızdı. Fakat artık rahat bir biçimde ulaşabiliyor beşerler. Sizin toplumsal medyayla aranız nasıl?
Sosyal medya dünyada birinci revaçta olmaya başladığı devirde Türkiye’deki birinci kullananlardan biriyim ben de. Hepsini takip etmeye ve faal olmaya çalıştım. Başından beri de toplumsal medyamı öteki birisinin takip etmesine karşıyım.
-Menajerle de çalışmıyorsunuz…
Uzun bir vakittir menajerle de çalışmıyorum. Biraz denetim manyaklığı diyebiliriz (gülüyor). Biraz makus tecrübelerim de oldu geçmişte. Kolay kolay güvenip kendimi teslim edemiyorum kimseye. Ne kadar başarılı, uyumlu olsa da bir öteki insanın sizi sizin üzere temsil edebilmesi pek mümkün gelmiyor bana. Çok hâkim olması lazım, çok uygun tanıması lazım. Nerede ne söyleyip söylemeyeceğinizi ne yapıp yapmayacağınızı çok uygun bilmesi lazım. Ben de dedim ki olduğu kadar yani, elimden geldiği kadar geri dönüş yaparım. Elimden geldiğince faal tutmaya çalışıyorum. Fakat bilsinler ki DM’den yazıştığımızda yazan kişi benim yani.
“EN BÜYÜK TALİHİM ÇOK DÜZGÜN BEŞERLERLE ÇALIŞMAKMIŞ”
-Peki bugünden o zamanki Hazal’a baksanız ne dersiniz? Bir tavsiyeniz olur mu?
Ah canım benim derim (gülüyor). Ne kadar safmışsın, ne kadar dünyadan bir habermişsin, müzikte de ne olmak istediğin oturmamış şimdi, lakin Allah’tan sağlam ellere düşmüşsün de sana yanlışsız bir kıyafet biçmişler. Ben ne tam okullu, ne tam alaylı olamadan girdim. Ancak çok hakikat beşerlerle çalıştım. ‘Klip Müzik’ şirketinden çıkmıştı birinci albümüm. Konservatuvarda da öğrenciydim. Harçlığımı çıkarmak için ve sahnenin hoşluğunu yaşamak için, küçük bir barda sahneye çıkmaya başlamıştım. Sahnenin 4’üncğü ya da 6’ıncı ayıydı. Çok değerli büyüğümüz Süha Özgermi, ulusal çapkın diye anılan (gülüyor), bizim müşterilerimizdendi. Beni yanına çağırttı bir gün. Ben çok huzursuz oldum, ne işi olabilir ki ulusal çapkın diye anılan bir insanın benimle dedim. Bir iki hafta falan kaçtım. Meğerse çok yakın arkadaşı Raks firmasının eski genel müdürü Ali Keleş yeni bir şirketin başına geçmiş, Klip Müzik Yapım’ın. Ebru Gündeş’in, Bendeniz’in birinci albümlerinin imalinde Sevinç hanımla birlikte beraber yürümüşler. İşi çok uygun bilen bir insan. Şirketin müzik koordinatörü de Burhan Şeşen. Onlar dinledi beni. Beğendiler. Bir iki hafta içinde mukaveleler imzalandı. Ben o mukaveleleri okumadım bile düşünün yani. Çok şükür, çok gerçek beşerlerle çalışmışım. Prodüktörlüğümü Seda Akay yapmıştı. Pek çok beste Bülent Özdemir’e aitti. Ercan Saatçi, Yıldız Tilbe, Bora Öztoprak, Toygar Işıklı üzere pek çok isimle çalıştık birinci albümde. Hoş beşerlerle çalıştım. Yalnızca müzik odaklı, yaratıcı beşerlerle çalıştım. Bu da çok büyük talih.
Peki 90’lardan aklınızda hangi müzik kaldı desek ne dersiniz?
Keşke ben söyleseydim dediğim müziklerden biri olabilir o vakit bu. Arnavut Kaldırımı olabilir. Hem klibi, hem müzikal yapısı, hem de Demet’in sesini çok seviyorum.
“Sevdalım” albümüyle unutulmazlar ortasında yerini alan Hazal’ın konuk oduğu kısmını kaçıranlar podcast kayıtlarını dinleyebilir.
HAZAL KISMI PODCAST’İ (TIKLA-DİNLE)
