Ayhan Işık ile oynadığı “Küçük Hanımefendi” serisinin yanı sıra Zeki Müren ile başrolü paylaştığı üretimlerle sinemaseverlerin büyük ilgisini gören Belgin Doruk, vefatının 28. yılında anılıyor.
Yeşilçam’ın unutulmazları ortasında yerini alan sanatçı, Hasan Doruk ile Refet Hanım’ın çocuğu olarak 28 Haziran 1936’da dünyaya geldi.
Yıldız mecmuasının 1952’de İstanbul Sinema ile düzenlediği yarışta, genç kızlar ortasında birinci seçilen Doruk, birebir yıl Faruk Kenç’in senaryosunu yazıp, direktörlüğünü üstlendiği “Çakırcalı Mehmet Efe’nin Definesi” isimli sinemayla sinemaya adım attı.
Sanatçı, 1953’te gerçekleştirilen hoşluk müsabakasında Türkiye İkinci Hoşu seçildi, “Köroğlu / Türkan Sultan” ve Ömer Lütfi Akad’ın yönettiği, Ayhan Işık ile birinci defa kamera karşısına geçtiği “Öldüren Şehir” sinemasında yer aldı.
Ailesinin engellemelerine karşın Enver Paşa’nın yeğeni, direktör Kenç ile 1954’te, şimdi 18 yaşındayken evlenen Doruk’un kızı Gül, 1955’te dünyaya geldi. Çift, 5 yıllık evliliğin akabinde boşandı.
Başarılı sanatçı, 1955’te Neriman Köksal ve Kenan Pars ile “Ölüm Korkusu”, Zeki Müren’le “Son Beste”, 1957’de ise Turan Seyfioğlu ile “Çölde Bir İstanbul Kızı” sinemalarında başrol oynadı. Son Beste sinemada büyük ilgi gördü.
Ayhan Işık ile rol aldığı “Küçük Hanımefendi” dönüm noktası oldu
Oyuncu Doruk, Nejat Saydam’ın yönettiği, sinemanın unutulmazları ortasında yer alan 1961 üretimi “Küçük Hanımefendi” sinemasında başrolleri Ayhan Işık ve Sadri Alışık ile paylaştı. Sinema, yılın en çok izlenen ve en beğenilen sinemalarından birisi olup, çok olumlu tenkitler alınca, birebir takımla 1962’de “Küçük Hanım Avrupa’da”, “Küçük Hanımın Kısmeti” ve 1970’te “Küçük Hanımın Şoförü” isimli devam sinemaları çekildi.
Sanatçı Zeki Müren ile de bir dizi sinema sinemasında rol alan sanatçı, 1959’da “Kırık Plak”, 1961’de “Hep O Şarkı”, 1962’de “Bahçevan”, 1963’te “İstanbul Kaldırımları”, 1964’te “Hayat Bazen Tatlıdır” isimli üretimlerde oynadı.
Belgin Doruk, İzzet Günay ile 1987’de katıldığı Haldun Dormen’in sunduğu bir televizyon programında, kimi vakit bir günde 3 sinemanın çekimlerine gittiğini belirterek, şunları söylemişti:
“Biz Altın çağı yaşadık, seyircimizle kucak kucağa, o büyük coşkuyu hissederek. Onlar bizle biz onlarla. Bir sinema çekildiği vakit otomobiller havaya kalkardı. Polis kordonu altında çalışırdık. O ne büyük izdihamdı, bizi görmek için.”
Yönetmen ve senarist Özdemir Birsel ile 1961’de evlenen Doruk, 1964’te çekilen “Duvarların Ötesi” sinemasında Tanju Gürsu ve Erol Taş ile başrolü paylaştı. Sanatkarın oğlu Aydın 1967’de dünyaya geldi.
1950 ve 1960’lı yılların en beğenilen üretimlerinde rol alan başarılı sanatçı, bilhassa melodramlar ile duygusal güldürülerin değişmez oyuncularından biri haline geldi.
Başarılı oyuncu, 1969 imali “Ayşecik-Yuvanın Bekçileri” sinemasıyla 1970’te Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği’nden “En Yeterli Bayan Oyuncu” mükafatına layık görüldü.
ZAYIFLAMA İLAÇLARIYLA SIHHATİNİ KAYBETTİ
Aldığı kiloları vermek hedefiyle kullandığı ilaçların yan tesiri ve yaşadığı ruhsal meseleler nedeniyle güç günler geçiren sanatçı, bir mühlet akıl hastalarının tedavi gördüğü Fransız Lape Hastanesinde yattı. Yaşadığı sıhhat sıkıntılarının yanı sıra 1970’li yılların başında eşi iflas edince, ekonomik olarak da sarsılan sanatkarın konutundaki eşyalar haczedildi.
Kariyeri boyunca Ayhan Işık, Zeki Müren, Göksel Arsoy, Eşref Kolçak, Ekrem Bora, Tamer Yiğit, Ediz Hun, Cüneyt Arkın, İzzet Günay ile başrol oynayan sanatçı, 1972’de son sineması “Gecekondu Rüzgarı”nda rol aldı.
Cumhuriyet gazetesinde tıpkı yıl yayımlanan haberde, sanatkarın Ortaköy Şifa Yurdu’nda tedavi gördüğü belirtilerek, şu sözlere yer verildi:
“Kilosuyla bir arada hudutların de erimeye başlaması, Belgin Doruk üzerinde garip alışkanlıklar yaratıyor, kuşkucu, kuşkulu, sabit fikirli bir hasta haline getiriyordu. Saplantılara kapılıyor, uyuyamıyor, saatlerce okuyor ve eski Türk kumaş desenleri çiziyordu. Günde fakat iki saat gözlerini kapayabilen sanatçı, kimseyle konuşmak istemiyor, eşine, çocuklarına karşı tertipli bir tavrı da görülmüyordu. Evvel Dr. Faruk Bayülken’in başlattığı tedavi sistemini, sonradan psikanalist ve hudut hastalıkları mütehassısı Dr. Kemal Keskinel sürdürmeye başlamıştı. Birkaç testten sonra zayıflatma haplarını yasaklatan hekim, hastasını, kesin dinlenme zorunluğunda olduğu için hastaneye yatırıyordu. İşte haziran başında Ortaköy Şifa Yurdu’nda tedaviye alınan Belgin Doruk’ta kısa müddette rahatlık haline dönüş başlamış, birtakım sözcükleri hatırlayamaz hali, ağır konuşma tertibinde düzelmeye yüz tutmuştu.”
SİNEMAYI 1975’TE BIRAKTI
Zeki Müren’in “Burnunun ucundan, kirpiğinin gölgesine kadar güzel” dediği sanatçı, 1975’te sinemayı bıraktığını açıkladı.
Sadri Alışık’ın vefatından bir hafta sonra 26 Mart 1995’te hayata veda etti. Doruk’un cenazesi Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
Sanatçının oynadığı sinemalar şöyle:
1952’de “Çakırcalı Mehmet Efe’nin Definesi”, “Kanlı Çiftlik”, 1953’te “Köroğlu/Türkan Sultan”, “Öldüren Şehir”, 1954 “Çalsın Sazlar, Oynasın Kızlar”, 1955’te “Kader”, “Son Beste”, “Ölüm Korkusu”, 1957’de Mahşere Kadar”, “Çileli Bülbül”, “Lejyon Dönüşü”, “Çölde Bir İstanbul Kızı Şermin”, 1958’de “Daha Çekecek miyim?”, “Beraber Ölelim”, “Hayat Cehennemi”, 1959’da “Kederli Yıllar”, “True Romance”, 1959 Annemi Arıyorum”, “Binnaz Binnaz”, “Kırık Plak”, “Ömrümün Tek Gecesi”, “Ölmeyen Aşk”, 1960’ta “Ayşecik Şeytan Çekici”, “Gece Kuşu”, “Kanlı Firar”, “Satın Alınan Adam”, “İlk Aşk”, “Yeşil Köşkün Lambası”, 1961’de “Aşkın Saati Gelince”, “Bir Demet Yasemen”, “Düğün Alayı”, “Kızıl Vazo”, “Bir Yaz Yağmuru”, “Tatlı Günah”, “Zavallı Necdet”, “Özleyiş”, 1962’de “Bülbül Yuvası”, “Küçük Hanımefendi”, “Aşka Karşı Gelinmez”, “Daima Kalbimdesin”, 1963’te Akdeniz Şarkısı”, “Gönül Avcısı”, “Aşk Tomurcukları”, “Bahçevan”, “Kadınlar Daima Aynıdır”, 1964’te “Bitirimsin Hanım Abla”, “Duvarların Ötesi”, “Evcilik Oyunu”, “Aşk ve Kin”, “Şoförler Kralı”, “Suçlular Aramızda”, “İstanbul Kaldırımları”, 1965’te “Bir Gönül Oyunu”, “Hep O Şarkı”, “Kırık Hayatlar”, “Satılık Kalp”, “Sayılı Dakikalar”, “Yasak Cennet”, “Şoförün Kızı”, “Toprağın Kanı”, 1966’da “Bozuk Düzen”, “Allahaısmarladık Yavrum”, “Sevgilim Bir Artistti”, “Toprağın Kanı”, “Güzel Bir Gün İçin”, 1968’de “Atlı Karınca Dönüyor”, “Kanlı Nigar”, “Yıkılan Gurur”, “İstanbul’da Cümbüş Var” ve “İstanbul’u Sevmiyorum”, 1969’da “Şahane İntikam”, “Ayşecik Yuvanın Bekçileri”, 1970’te “Küçük Hanımın Şoförü”, “Gönül Meyhanesi”, “Pamuk Prenses ve 7 Cüceler”, 1973’te “Gecekondu Rüzgarı.”
