Yargıtay, mülk sahibinin diğer bir konutta kiracı olarak oturması durumunda kiradaki meskenin boşaltılması gerektiğine hükmetti.
İşten çıkarılmasıyla bulunduğu kentten, kiracılı meskeninin olduğu ilçeye taşınan bir kişi, kiracısından meskenini boşaltmasını istedi.
Kiracının talebi reddetmesi üzerine mevzu yargıya taşındı. Sulh hukuk mahkemesinde görülen davada konut sahibi kiralanan meskenin konut muhtaçlığı nedeniyle tahliyesini; davalı kiracı ise davanın reddini istedi.
MAHKEMEDE RET
Mahkeme, davacı tarafın gereksinim argümanını kanıtlayamamış olması sebebiyle davanın reddine karar verdi.
KİRADA OTURMAK KÂFİ DELİL
Davacı kararı temyiz edince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikteki kararda, mülk sahibinin öbür bir dairede kiracı olarak oturması kâfi kanıt olarak sayıldı.
Kararda, “İhtiyaç savına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için gereksinimin gerçek, samimi ve zarurî olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arz etmeyen süreksiz gereksinim tahliye sebebi yapılamayacağı üzere şimdi doğmamış yahut gerçekleşmesi uzun bir mühlete bağlı olan gereksinim da tahliye sebebi olarak kabul edilemez.” denildi.
MAHKEMENİN KARARI BOZULDU
Davacının kirada oturmasının muhtaçlığın varlığının esas delili olduğu belirtilen kararda, şu tabirlere yer verildi:
“Dinlenilen davacı şahitlerinin da gereksinim argümanını doğruladıkları anlaşılmaktadır. Bu durumda muhtaçlığın samimi, gerçek ve zarurî olduğunun kabulü icab eder. Mahkemece gereksinim nedeniyle tahliye isteminin kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı halde reddine karar verilmesi metot ve yasaya alışılmamış olup, bozmayı gerektirmiştir.”
