Asıl ismi Suna Belener olan sanatçı, 24 Ekim 1933’te İstanbul’da doğdu. Eğitimine 1949’da İstanbul Belediye Konservatuvarı Şan ve Bale Kısmında devam eden Pekuysal, birinci olarak İstanbul Kent Tiyatroları’nın çocuk kısmında Kadri Ögelman’ın “Artist Aranıyor” isimli oyununda rol aldı.
Usta sanatçı, Cahide Sonku, Bedia Muvahhit, Vasfi İstek Zobu, Hazım Körmükçü, Talat Artemel, Reşit Gürzap, Mahmut Moralı ve Şevkiye Mav’ın öğrencisi oldu. İstanbul Kent Tiyatroları dram kısmı takımına 1952’de geçen Suna Pekuysal, tıpkı yıl “Vahşi Kız” oyunundaki “hizmetçi kız” rolünde tek cümlesi olmasına karşın izleyicinin beğenisini kazandı.
Suna Pekuysal, 1954’te Elmer Rice’ın “Sokakta”, 1956’da Henrik Ibsen’in “Peer Gynt”, 1959’da Noel Coward’ın “Ne Umurum”, 1961’de Flers-Caillavet’nin “Yufka Yüreklinin Biri”, 1964’te Hidayet Sayın’ın “Topuzlu”, 1965’te Haldun Taner’in “Eşeğin Gölgesi”, 1968’de Shakespeare’in “Romeo ile Juliet” ve 1976’da “Kısasa Kısas” oyunlarında rol aldı.
“İYİ BİR OYUN İÇİN ÜSTLENDİĞİN KİMLİĞİ SEVMEN ŞART”
Hayal ettiği tüm oyunlarda oynadığını aktaran başarılı oyuncu, yaptığı bir açıklamada, “Aslında düzgün oyun çıkarabilmek için üstlendiğin kimliği sevmen, benimsemen kaide. Aksi halde vasatın üzerine çıkamıyorsun. ‘Kadınlar’, ‘Çatıdaki Çatlak’, ‘Haydi Öldürsene Canikom’, ‘Lüküs Hayat’, ‘Ahududu’, ‘Keşanlı Ali’, ‘Tırpan’daki rollerimi çok sevdim mesela” tabirini kullanmıştı.
Pekuysal, oyunculuğun yanında Ardı Yarın isimli radyo tiyatrosunda seslendirmeler de yaptı. Sanatçı, radyo temsillerine duyduğu hasreti, “Bak şunun altını çizerek söylüyorum, radyodaki o temsiller vardı ya bir ömürdü onlar benim için. Bugün çağırsalar, ‘Haydi gel Suna Pekuysal.’ deseler, koşarım yeniden. Koşmak ne söz, uçarım, uçarım” kelamlarıyla lisana getirmişti.
Türkan Şoray’ın rol aldığı, “Güzeller Resmi Geçidi” isimli 1961 üretimi sinemada de seslendirme sanatkarı olarak katkıda bulunan sanatçı, 1964’te oyuncu Ergun Köknar ile evlendi. Çiftin, Sait Ali ismini verdiği oğlu 1973’te dünyaya geldi.
KARİYERİNİ ÖDÜLLERLE TAÇLANDIRDI
Pekuysal, eşiyle kurduğu Üsküdar Oyuncuları topluluğunun oyunlarında 1970-1973 ‘te rol aldı, Yoksul Baykurt’un uyarlaması “Tırpan”daki rolüyle 1980 Avni Dilligil ve Ulvi Uraz mükafatlarına bedel görüldü.
Ekrem Reşit Rey’in 1933’te kaleme aldığı, Cemal Reşit Rey’in bestelerini yaptığı, İstanbul Kent Tiyatroları’nda 1984’te sahnelenen ve Haldun Dormen’in sahneye koyduğu “Lüküs Hayat” operetinde uzun yıllar Zihni Göktay ile birebir sahneyi paylaşan sanatçı, bu rolüyle 1986 Sanat Kurumu ve 1987 İsmail Dümbüllü mükafatlarını kazandı.
Sanatçı ayrıyeten,1998 Afife Tiyatro Ödülleri-Nisa Serezli Aşkıner “Yaşam Uzunluğu Muvaffakiyet Ödülü”, 2000 “Belkıs Dilligil Onur Ödülü”, 2001 38. Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği “Yaşam Uzunluğu Onur Ödülü” ve 2003 “Muhsin Ertuğrul Tiyatro Emek Ödülü”ne kıymet görüldü.
Emekli olduktan sonra Kent Tiyatroları’nda Joseph Kesselring’in yazdığı ve Çetin İpekkaya’nın yönettiği “Ahududu” isimli oyunda konuk sanatçı olarak rol aldı.
“Yeter Anne”, “Kadın Savcısı” ve “Ekmek Teknesi” isimli dizilerde de oyunculuk yapan Suna Pekuysal, 75 yıllık hayatının 50 yılında 250’den fazla oyunda ve 100’e yakın sinema sinemasında başrol ve yan rollerde oynadı.
İstanbul’da 22 Temmuz 2008’de yaşama veda eden sanatçı Pekuysal’ın rol aldığı sinemalardan kimileri şöyle:
Can Yoldaşı (1952), Halıcı Kız (1953), Yaprak Dökümü (1958), Bir Bahar Akşamı (1961), Otobüs Yolcuları (1961), Zavallı Necdet (1961), Cilali İbo Zoraki Baba (1961), Minnoş (1961), Hayat Bazen Tatlıdır (1962), Küçük Hanımın Kısmeti (1962), Küçük Hanım Avrupa’da (1962), Küçük Hanımın Sürücüsü (1962), Aşk Hoştur (1962), Sevincimizi Bulalım (1962), Yedi Kocalı Hürmüz (1963), Kiralık Koca (1963), Sürücüler Hükümdarı (1964), Yalancının Mumu (1965), Çalıkuşu (1966), Trafik Belma (1967), Bayan Değil, Baş Belası (1968), Kanlı Nigar (1968), Ayşecik-Yuvanın Bekçileri (1969), Küçük Hanımın Sürücüsü (1970), Keloğlan Ortamızda (1971), Hayat Sevince Hoş (1971), Keloğlan (1971), Keloğlan ve Can Kız (1972), Ben Bir Garip Keloğlanım (1976), İnşaat (2003), Hırsız Var (2005).
