Avrupa Birliği’nde 1995’te yürürlüğe giren Schengen Kontratı ile bu Kontrata taraf ülkeler ortalarındaki hudut (“iç sınır’” denilmektedir) denetimlerini kaldırmışlardır. Bu formda oluşturulan Schengen bölgesinde dış hudut denetimlerinde ortak uygulama ve kurallar hayata geçirilmiştir. Schengen alanı vize, polis ve yargı alanlarındaki işbirliğini kapsamaktadır.
Schengen’e üye ülkeler aşağıda sunulmaktadır:
Almanya, Avusturya, Belçika, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Hollanda, İspanya, İsveç, İtalya, Letonya, Litvanya, Lüksemburg, Macaristan, Malta, Polonya, Portekiz, Slovakya, Slovenya, Yunanistan.
AB’ye üye olmayan İsviçre, İzlanda, Norveç ve Lichtenstein da Schengen bölgesine dahildir.
Bir yabancı Schengen bölgesine üye ülkelerden birinin vizesi ile girdiğinde başkasına serbestçe seyahat edebilmektedir. Bununla birlikte, Schengen vize rejimi yönetmeliği uyarınca, Schengen vizesi birinci sefer kullanılırken vizenin alındığı ülkeye giriş yapma mecburiliği bulunmaktadır. Örneğin, İtalya’nın Temsilciliklerinden alınan vize ile evvel İtalya’ya giriş yapılması gerekmektedir. Bu çerçevede, Schengen bölgesine seyahat edecek vatandaşlarımızın vizelerini birinci giriş yapacakları ülkenin temsilciliğinden almaları hususu kıymet taşımaktadır.
Schengen ülkeleri ortak Schengen Information System-SIS ismi verilen bir bilgi tabanından yararlanırlar. Bu bilgi bankasında, Schengen ülkelerine girmesi gereken bireylerle ilgili bilgiler başta olmak üzere çeşitli bilgiler yer alır ve üye ülkelerin yetkili makamlarının kullanımına açıktır.
