Saudade, Galiçyaca-Portekizcede bir şeyin ya da aşık olunan bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin duygusal durumu, hasreti söz eder. Söz, yüklü olarak özlenen şeye ya da kimseye hiçbir vakit kavuşulamayacağı hissini içinde barındırır.
Saudade, bilhassa Portekiz ve Brezilya kültüründe sıkça kullanılan bir söz olup, Portekiz müziği olan “Fado”da sıkça yer almaktadır. Bu müzik tipi çoklukla hüzünlü ve hasret dolu müziklerle anılır ve saudade hissini yansıtır.
Portekiz Keşifler Çağı’nda, ailelerin denizde olan sevdiklerine duydukları hasreti tabir etmenin bir yolu olarak ortaya çıktığı düşünülmektedir. Terim nihayetinde “yalnızlık” manasına gelen Latince solitās, solitātem sözünden türemiştir.
Saudade, kişinin artık hayatında olmayan bir kişi yahut durum üzere, gerçekleşmemiş yahut asla gerçekleşmeyecek bir şeye duyulan hasreti tanımlamak için kullanılabilir.
Genellikle kalpte meydana geldiği halinde tanımlanır ve somut gerçekliklerden (sevilen biri, bir arkadaş, anavatan, vatan…) bir vakitler biriyle yaşanan hisler üzere soyut kavramlara kadar farklı istikametlere bürünebilir.
